که یکی هست و هیچ نیست جز او!

اگه خیال کنی توی این شهر ِ لعنتی
توی جنوبی ترین قسمتش.. و هزار جای دیگرش..
آدمهایی رو دفن کردن که هنوز گلوله‌ی 30 و اندی سال ِ پیش توی تنشون هست... آدمهایی ک خون ِ اون سالها روی تنشون.. لباس ِ اون سالها توی تنشون هست...
یه عالم جنازه‌ی این شکلی زیر ِ خاک ِ این شهر.. زیر خاک ِ این کشور...
برای اینکه میگن شهید غسل نمی‌خواد...
چه حسی پیدا می‌کنی؟...
آدمهایی ک رفتند تا تو بمونی . . .
رستورانی که مُرده شور خونه میشه...وسط جنگ.. از بس جنازه‌ها زیاد بودن ..
چرا از مغزم بیرون نمیره. این فکرها...
این گلوله‌های توی ِ خاک
چرا هی داره توی مغز ِ لعنتیم رژه میره!!!!